نه ماه و بیست و هفت روز

سلام پادشاه سرزمین مادریٍ من

پسرکم اونقدر شیطون و پرحرکت و بازیگوش شدی که فرصت پیدا نمیکنم بیام اینجا و برات بنویسم

دلت میخواد وقتی بیداری دائم پیشت باشم و باهات بازی کنم

منم سعی میکنم تموم وقتم رو برات بزارم

آخه مگه چندبار تو ده ماهه گی رو میگذرونی؟!

بیشتر ساعت های روز رو با تو مشغول بازی کردن و کتاب خوندن و شعر خوندنم

فقط وقتایی که میخوابی فرصت میکنم به کارهای دیگه برسم

شاید باورت نشه

اما گاهی بعد از خوابوندمت تو خونه بدو بدو میکنم تا خونه رو مرتب کنم و نهار رو درست کنم

فوق العاده شیطونی و کنجکااو

جالبٍ که وقتی جایی میریم که محیط واست آشنا نیس یا اطرافیان کمی واست غربه ان

آروم میشینی

واسه همین بقیه فکر میکنن تو آرومی

بیست روزی هست که برات ننوشتم... الان خوابیدی...

تا جایی که بشه برات مینویسم

(لباس عروسکت رو تنت کردم اینجا...)