ماه رمضان

عزیز دل مادر

یک ماه بندگی گوارای وجودت

بله گوارای وجود تو که پا به پای من و پدرت سر سفره افطار و سحر مینشستی

موقع نمار کنارمون نماز میخوندی...

موقع قرآن خوندن توام یک کتاب دعا به دستت میگرفتی و کنارمون مینشستی

تو شب های احیا باهامون همکاری کردی و تو مسجد فوق العاده بودی

خلاصه که تو هم مثل ما یک ماه متفاوت داشتی

امسال کمی بزرگتر شده بودی و توجیحت که چرا من و بابا جون نمیتونیم کنارت نهار بخوریم سخت بود

هربار میگفتم باید اذان بگن تا ما غذا بخوریم

الله اکبر میگفتی و دل من رو میبردی

بعد ماه مبارک یک روز داشتم از کشمش هات که تو کاسه بود میخوردم

کمی کشیدی عقب و گفتی تو روزه ای! نخور!!!

در مورد خاطرات این ماه

متاسفانه قسمت زیادی از عکس هام تو جابجایی کامپی.ترها پاک شد

و من هم تا عکس ها رو نبینم نمیتونم خاطرات رو بنویسم

تو پست بعد عکس ها و مطالبی که یادم مونده برات مینویسم

تو کل این ماه شاید پنج روز افطار خونه بودیم....