راه افتادییییییییییییییی آیا؟

ایلیای نازنینم

قشنگترین بهونه ی زندگیمون

چند وقتٍ (تقریباً از اول شهریور) که دستت رو به وسایل خونه میگیری و بلند میشی

بعد دستت رو ول میکنی

یکی دو قدم میای و تق میفتی... گاهی یه قدم بیشتر و گاهی یه قدم کمتر

نمیدونستم اسم اینکار راه افتادنٍ آیا؟

هفدهم شهریور واسه اولین بار خونه ی بابایی عبدالله که بودیم گیر دادی به یه تیکه کاغذ

وقتی می ایستادی و دستات رو ول میکردیم میرفتی دنبالش

و توی یک لحظه ی استثنایی شش قدم برداشتی

نه ماه و بیست و شش روزگی!

هنوز نمیدونستم باید بیام تو وبلاگت بنویسم راه افتادی یا نه!

بیست و هشتم شهریور که خونه ی آقاجون بودیم

داشتی با آقاجون بازی میکردی

که میونِ بازی خودت دستت رو روی زمین گذاشتی و بلند شدی

و اینطوری یکی از مرحله های مهم راه افتادن رو پشت سر گذاشتی

خیلی وقتٍ که سعی میکنی دستت رو بزاری رو زمین و بلند شی

اما همینکه دستت رو میزاری رو زمین

پاهاتو بلند میکنی و سرتو میاری پایین

از زیر پات ما رو میبینی

شیطونیت اجااازه نمیده

میگی دََََََََََََ...

و با دَیی گفتن ما میزنی زیر خنده و از اون حالت در میای...

(حالت بامزه ایٍ، مثه پشتک زدن، عکسشو میزارم برات.)

خلاصه روز به روز راه رفتنت بیشتر میشه و الان رکوردٍ چهار متر رو داری

اما خوب هنوز به طور کامل تعادل نداری

و من نمیدونم باید بنویسم

ایلیای من راه افتاد آیا؟