دوست کوچولوی تو * محمد کیان*

امروز یکشنبه

صبح که بیدار شدی رفتی طرف حموم که بریم اب بازی...

بوسیدمت و گفتم میخوایم بریم ددر!

خیلی خوشحال شدی، چون معمولا این پیشنهاد از طرف توء و ما ناچار به اجابت

صبحونه خوردی، لباس پوشیدیم و رفتیم سمت خونه ی محمد کیان جون...

محمد کیان جون گل پسره دوست خوبِ من زهراس

متولد شانزدهمین روز از مهر ماه سال نود و دو

بالاخره بعد از هشت ماه فرصتی شد تا بریم دیدنشون

یازده ماه از تو کوچیکتره

مثه تو نی نی ها رو خیلی دوست داره و وقتی تو رو دید خیلی خوشحال شد

یه نی نیِ شیطون که تو کل مدتی که اونجا بودیم دلش نمیخواست بشینه

همینکه صدای موسیقی رو می شنید  تند و تند نانای میکرد

اونقدر ناز و خواستنی می خندید که آدم دلش میخواست قورتش بده

و اما ایلیای من...

وقتی رفتیم خونه ی محمد کیان جون، همینکه وارد راهروی خونه شدیم

طبق عادت همیشگیت که از جاهای تنگ و بسته بدت میاد شروع کردی به گریه کردن

وقتی هم که وارد خونشون شدیم

طوری به من چسبیده بودی که حتی نتونستم با دوستم روبوسی کنم

و به محض ورود من مجبور شدم مستقیما تو رو ببرم به اتاق محمدکیان جون

تو اتاقش همینکه چشمت به استخر توپ هاش افتاد گل از گلت شکفت و گریه یادت رفت...

میگفتی توپ آب بازیییی!

استخر توپ به پذیرایی منتقل شد و اینگونه بود که یخ تو باز شد

وقتی نی نی رو دیدم و به این فکر کردم که سال پیش تو اینقدری بودی

دلم خواست تا آسمون پر بکشم و دست های خدا رو ببوسم

چقدر بزرگِ خدایی که تو رو آفریده...

وقتی میبینم با بچه ها انقدر خوب کنار میای و دوسشون داری

دلم میخواد یه خواهر یا برادر کوچولو داشته باشی تا همبازیت بشه

اما وقتی دیدم اصرار داشتی پاپ کورن بدی به نی نی و

رو صندلیش تابش بدی

دستش رو بگیری و با خودت ببریش

و بغلش کنی!!!

فهمیدم که الان خیلی زوده!

خلاصه روز خوبی بود

تو هم خیلی خوب همکاری کردی من به فدای تو پسر بزرگِ من...