ایلیا شاعر میشود...

عزیز دلم

یادته برات گفتم پنج شنبه بیست و یکم اولین روزی بود که تو رو تنها تو مهد گذاشتم

و بیست دقیقه ای تنها بودی؟!

اون روز بعد از اون بیست دقیقه تو هنوز حالت بغض داشتی

باباجون اومده بود دنبالمون تا ما رو ببره خونه

نم نم بارون میبارد و میخورد رو شیشه ی ماشین

همونطور که به من تکیه داده بودی و سرت رو شونه ام بود

با حالت بغض گفتی:

بارون مثل اشک میمونه...

انگار شیشه داره گریه میکنه!!!

من و باباجون تو اون لحظه کم مونده بود درسته قورتت بدیم

حال و هوای گرفته ات و هوای بارونی

دست به دست هم داده بود تا شاعرانه ات گل کنه...

من فدای اون حس و حال و هوات

الهی که هیچوقت دلت نگیره فرشته ی من