خبر آمد خبری در راه است...

ایلیااااااای نازنینم

بعد از یک مدت طولانی... بالاخره انتظارمون به سر رسید

انتطار ما برای ورود عضو جدید خانواده

و انتظار تو برای اومدن داداش محمدی

بهله در تاریخ نوزدهم اسفند ماه نود و چهار

با فاصله ی سه سال و سه ماه و نوزده روز از تو

داداش محمدی به دنیا اومد...

خیلی واسه اومدنش لحظه شماری میکردی

واسه اومدنش دستای قشنگت رو بالا میبردی و دعا میکردی

و روزهای آخر واقعا حوصله ات سر رفته بود...

یکی از کابوسای بزرگم این بود که باید دو شب رو تو بیمارستان و دور از تو میگذروندم

فکرشم نمیکردم بخاطر بستری شدن داداش این مدت تمدید شه...

اون پنج روز ( از هجدهم تا بیست و دوم) خونه ی عزیز طاهره بودی

تنها و مستقل

البته دایی و زن دایی و خاله منیره اکثر مواقع اونجا بودن تا تو بتونی با علیرضا و علی بازی کنی

شب ها رو هم بغل باباعلی میخوابیدی

روزهایی هم که همبازی نداشتی با بابایی عبدالله میرفتی بیرون دور دور بازی

شکر خدا همه میگفتن واقعا مثل یه مرد بزرگ رفتار میکردی تو اون روزا

ممنونم پسر بزرگم