مهد کودک دایان هفته ی دوم

عزیزکم

روز شنبه بیست و پنجم اولین روز از دومین هفته ی تو در مهد بود...

که تو سرماخورده بودی و نبردمت مهد، یکشنبه هم نبردمت تا حالت بهتر شه...

روز دوشنبه که دیدم سرحال و خوبی آماده ات کردم بریم مهد

کمی سخت راضی شدی که بریم مهد

مربی ازم خواست بخاطر وقفه ای که افتاده اون روز رو تو مهد بمونم

من تو سالن نشسته بودم

اما با این حال هر یک ربع تو با بغض میومدی تا مطمئن شی از بودنم

روز سه شنبه سخت تر از روز دوشنبه حاضر شدی تا به مهد بریم

اما خوب تو مهد که بودی خوب بودی و فقط یکی دوباری اومدی و من رو دیدی

روز چهارشنبه صبح همین که رفتم

جلوی در ورودی خاله الهه خواست که ازت خداحافظی کنم و اصلا داخل نیام!!!

خاله الهه و خاله مینا با خنده و بازی تو رو میبردن داخل اما تو گریه میکردی و صدام میکردی!!

بغض داشت خفه ام میکرد اما میخندیدم و باهات خداحافظی میکردم

بهم گفت نیم ساعت دیگه برگردم

اما مگه من میتونستم با شنیدن صدای گریه ات از حیاط مهد بیرون برم!

کمی که گذشت اروم شدی

من تا سر کوچه ی مهد رفتم

و برات یه دفتر نقاشی و یه جعبه ی مداد شمعی و یه قلک کوچیک خریدم

تنها چیزایی بود که اون نزدیکی داشت! آخه میترسیدم خیلی از مهد دور شم

و خیلی زود برگشتم تو مهد

وقتی اومدم داخل داشتی گریه میکردی

اما به قول خاله الهه گریه ی بدون اشک بود!! یعنی همون بهونه گیری!

پنج شنبه، شنبه، یکشنبه، دوشنبه و امروز که سه شنبه اس...

هر صبح خیلی خیلی سخت آماده میشی که بریم مهد

میگی نریم پیش خاله الهه!!!

وقتی میبرمت تو راه بهونه گیری میکنی

به پشت در که میرسیم دیگه اشک میریزی

باا گریه میگی خداحافظ مامان و برام دست تکون میدی

اما وقتی مییری داخل خوبی

تو این پنج روز کلی جایزه برات گرفتم

وقتی میری مهد من میرم برات جایزه رو میخرم و میارم میدم بهشون تا بدن به خاله الهه که بهت بده

شاید اینجوری علاقه ات به مهد بیشتر بشه

وقتی تو مهد هستی خوب و آرومی، فقط گاهی بهونه میگیری

یعنی الان یکی دو روزه که وقتی میام ببرمت داری بازی میکنی و میخندی

موندنت تو مهد از بیست دقیقه شروع شد

و امروز دو ساعت تو مهد بودی

امیدوارم زودتر مشکل بی قراری صبحت هم حل بشه ...